„Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi,
aby widzieli wasze dobre uczynki
i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie”
Przez ostatnie dwa tygodnie rozważaliśmy Słowo Boże z Dziejów Apostolskich 1,8: „Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”. Musimy więc dawać ludziom świadectwo, jak omawialiśmy w naszym krótkim studium na temat dawania świadectwa. Musimy dawać świadectwo, to znaczy być martyres, choćby za cenę prześladowań, szyderstw, a choćby kosztem utraty własnego życia, tak jak apostołowie. Musimy być świadkami żywego Jezusa, który został ukrzyżowany i zmartwychwstał! Przez czterdzieści dni po zmartwychwstaniu ukazywał się nie tylko apostołom, ale także kilkuset osobom, udowadniając swoją boskość.
Teraz, przez dwa tygodnie, mamy kontynuować rozważanie tematu o dawaniu świadectwa. Możemy ożywić niektóre prawdy z poprzedniego studium, które jest bogate w cytaty z Pisma Świętego. Zawiera również instrukcje, jak dokładnie powinniśmy dawać świadectwo słowem i życiem. Teraz zastanówmy się nad tematem świadectwa naszym życiem. Jezus wzywa nas do tego: „Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie”.
Jakie światło powinno świecić przed ludźmi? Światło prawdy Chrystusa, którą wewnętrznie przyjęliśmy i którą wdrażamy w konkretnej sytuacji, dając ludziom dobry przykład. Rodzice wychowują swoje dzieci nie tyle słowami, co przykładem. Przysłowie mówi: „Słowa zachęcają, a przykłady pociągają”. Ktoś może dobrze mówić o wierze, o Panu Jezusie, ale swoim życiem i złymi nawykami w rzeczywistości zaprzecza temu, co mówi. I to jest wielka szkoda. Dlatego musimy zdać sobie sprawę, jak ważne jest dawanie dobrego przykładu naszym bliźnim: poprzez naszą cierpliwość, przebaczenie, chęć pomocy, doradzania, zachęcania, kiedy dzielimy ich ból, dajemy dobry rady. Pokażmy im przykładem naszego życia, iż traktujemy Boga i Jego prawa poważnie, starając się ich przestrzegać i szanować. Ludzie powinni wychwalać naszego Ojca za nasze dobre życie. Świadectwami naszego życia w rzeczywistości robimy reklamę naszemu Ojcu Niebieskiemu. Ci, którzy mają słabą wiarę, mogą być zachęcani do zaufania Mu. Ci, którzy nie wierzą, mogą zacząć myśleć o tym, jak znaleźć drogę do Boga. Bez Boga człowiek jest nieszczęśliwy na ziemi, a potem nieszczęśliwy przez całą wieczność. choćby jeżeli nikt nas nie chwali, nie uznaje, a wręcz przeciwnie, wyśmiewa, musimy świadczyć o Bogu naszym życiem. Istnieje więc świadectwo w słowach i świadectwo w życiu. Oba są konieczne.
